Οι κολυμβητές δεν κολυμπάμε γιατί το κολύμπι έχει πλάκα.Ρώτησε όποιον κολυμβητή θέλεις, οι περισσότεροι το μισούν, αλλά δεν μπορούν να φανταστούν τη ζωή τους χωρίς αυτό. Είναι ενα αναπόσπαστο κομμάτι μας, ένα κομμάτι απο τον εαυτό μας, οι σχέσεις αγάπης - μίσους είναι αυτές για τις οποίες ζούμε.
ΖΟΥΜΕ για τις καθημερινές προπονήσεις, τα κολυμβητικά πάρτυ, τους πανηγυρισμούς για τις επιτυχίες μας αλλά και τα δάκρυα της αποτυχίας μας, τις ατελείωτες διαδρομές με τα λεωφορία και τους συναθλητές μας, τους αγώνες, τα αμέτρητα ζευγάρια γυαλάκια που αλλάζουμε, τα μαγιώ που λιώνουμε διανύοντας πολλά χιλιόμετρα, τα ισοτονικά ποτά που πίνουμε ελπίζοντας να ανταπεξέρθουμε στην κούραση λίγο παραπάνω, τους προπονητές που μισούμε...αλλά εκτιμάμε..
Ναι..τους μισούμε αλλά τους εκτιμάμε και τους αγαπάμε..
Ζούμε για την στιγμή που θα ακουμπήσουμε πρώτοι τον τοίχο, που θα νικήσουμε τον αντίπαλο για λίγα εκατοστά του δευτερολέπτου και θα ξέρουμε πως αυτά τα δύο spint παραπάνω που κάναμε στην προπόνηση αξίζαν τον κόπο...
Ζούμε για τον τρόπο που γινόμαστε μια οικόγενεια με τους συναθλητές μας και τον προπονητή μας και για τα αμέτρητα τραγούδια που τραγουδάμε κολυμπόντας πάνω κάτω στην πισίνα κάνοντας την κούραση λίγο πιο ευχάριστη..
Ζούμε για τους αγώνες, για τις δυνατές φιλίες, τις προπονήσεις, τα ταξίδια...τις αναμνήσεις που θα κουβαλάμε μια ολόκληρη ζωη...τον πόνο αλλά και την ικανοποίηση...
Ζούμε μέσα απο αυτό αλλα και για αυτό...
Ζούμε για να κολυμπάμε...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Είναι το άθλημα στο οποίο όταν σταματήσεις δεν μπορείς να το παρακολουθείς εύκολα γιατί θέλεις να συμμετέχεις, θέλεις εκείνη τη στιγμή να μπεις στο νερό και να κάνεις μια κούρσα δίνοντας ότι εχεις και δεν έχεις. Δεν είναι κάτι καθημερινό όπως το τρέξιμο όπου στη καθημερινότητα σου περπατάς και μπορείς να αθληθείς με άλλους τρόπους. Η ζωή σου είναι ένα γήπεδο που λέγεται πισίνα και σου αρέσει ακόμα και η μυρωδιά της. Είναι κατι ξεχωριστό και πραγματικά ομορφο.!!Κωνσταντινος απο facebook.!!
ΑπάντησηΔιαγραφήέχεις απόλυτο δίκιο...είναι η επαφή με το νερό που το κάνει να ξεχωρίζει απο κάθε άλλο..απαιτεί καθημερινή επαφή μαζί του...αν το αφήσεις...σε αφήνει..έτσι απλά..και ας έχεις περάσει τη ζωή σου εκεί μέσα..και ας έχεις ξοδέψει αμέτρητες ώρες μέσα σ'αυτό..δεν σου χαρίζεται αν το αφήσεις..αυτός είναι ο λόγος όμως που διαφέρει..
ΑπάντησηΔιαγραφήη μυρωδιά του χλωρίου στο δέρμα μας...και τα σημάδια απο τα γυαλάκια και τα μαγιω στο σώμα μας...μας υπενθυμίζουν καθημερινά πως ζούμε σε ενα κόσμο ξεχωριστό και μαγικό όπου δεν έχει ο καθένας τη δυνατότητα να εξερευνήσει...
Ειμαστε πολυ τυχεροι που μπορουμε να ζησουμε αυτη την εμπειρια...δεν μπορουν να καταλαβουν ολοι το τι εχουμε περασει κ το τι θα περασουμε ακομα!!!αλλα γουσταρουμε κ θα γουσταρουμε οσα χρονια κ να περασουν...σε ευχαριστουμε δαναη που τα γραφεις ολα αυτα κ πιστευω οτι εκφραζεις ολους τους κολυμβητες!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή