Και τι συμβαίνει όταν ξαφνικά συνειδητοποιείς πως ίσως το όνειρο για σένα να έχει τελειώσει?
Αλλάζεις σελίδα στη ζωή σου και προχωράς κρατώντας μέσα σου μόνο τις αναμνήσεις?
Έχεις τη δύναμη να αφήσεις πίσω σου αυτό που έμαθες να κάνεις από τότε που θυμάσαι τον εαυτό σου?
Αυτό που σε ωρίμασε και σε κατέστησε τον άνθρωπο που είσαι σήμερα…που σου χάρισε τις πιο όμορφες στιγμές και τα πιο δυνατά συναισθήματα…αυτό που δεν έγινε απλώς ένα κομμάτι της ζωής σου αλλά η ίδια σου η ζωή….
Μιλάω πάντα έχοντας στο μυαλό τον εαυτό μου…τα δικά μου συναισθήματα.. τα δικά μου θέλω… ίσως να μην ταυτιστείτε με αυτά, ίσως πάλι βρείτε ένα κομμάτι του εαυτού σας μέσα από τα δικά μου λόγια και τα αισθανθείτε οικεία...
Εγώ αρνούμαι να δεχτώ πως το κολύμπι έχει τελειώσει για μένα…
Ποτέ δεν θα τελειώσει…
Και ας υπάρχουν άνθρωποι να μου το υπενθυμίζουν διαρκώς…
Ίσως να στάθηκα άτυχη.. το πιστεύω.. ανήκω σε αυτούς που θα έδιναν ΤΑ ΠΑΝΤΑ για να πραγματοποιήσουν τα όνειρα τους .. ίσως να έφταιγαν οι συνθήκες.. ίσως εγώ…
Δεν έχει σημασία… ξέρω μέσα μου πως προσπάθησα… ίσως παραπάνω από όσο έπρεπε.. αλλά αυτό δεν μου είναι δυστυχώς αρκετό.. αισθάνομαι μια πικρία… ένα βάρος… μια αδικία γιατί δεν πήρα πίσω τίποτα σε σχέση με αυτά που έδωσα…
Δυστυχώς ο λόγος δεν έχει σημασία.. το αποτέλεσμα μετράει..
Δεν σταμάτησα ποτέ να κολυμπάω… και δεν θα σταματήσω.. δεν τελείωσε αυτό για μένα… απλώς άλλαξαν οι στόχοι… άλλαξαν οι συνθήκες…
Θα βάλω άλλους… και θα προσπαθήσω να συνηθίσω στις νέες συνθήκες…
19 ολόκληρα χρόνια πέρασαν… έχω αναμνήσεις σε κάθε γωνία του κολυμβητηρίου…Έχω να διηγηθώ και μια ιστορία σε κάθε μεριά του…
Έχω γνωρίσει ανθρώπους που είναι πολύ σημαντικοί στη ζωή μου.. έχω δημιουργήσει αδερφικές φιλίες…
Όσο πόνο και να έχω αισθανθεί… δεν έχω μετανιώσει ούτε ένα δευτερόλεπτο στη ζωή μου γι’ αυτό που κάνω…
Για μένα δεν είναι αυτά που παίρνεις μαζί σου όταν αφήνεις πίσω σου αυτόν τον μαγικό κόσμο… αλλά τι αφήνεις πίσω, όταν επιλέγεις να φύγεις…
Τον τελευταίο καιρό στη ζωή μου πολλά πράγματα δεν μου πάνε καλά. Ταλαιπωρήθηκα με την υγεία μου, έχασα έναν σημαντικό φίλο από τη ζωή μου και γενικότερα έζησα καταστάσεις που με πλήγωσαν πολύ. Κάθε φορά που βουτάω στην πισίνα, βρίσκω το χαμόγελο μου… απομακρύνομαι για λίγο από τα προβλήματα και τις υποχρεώσεις μου και νοιώθω πως ανήκω εκεί μέσα…
Ίσως λοιπόν να μην πραγματοποίησα το όνειρο μου… αλλά δεν θα φύγω από την πισίνα για κανένα λόγο… Εκεί είναι η ζωή μου… Εκεί είναι τα όνειρα μου…
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν ξερω τι να πω πλεον για σενα....πραγματικα νομιζω καποιες φορες οτι δεν γεννηθηκες εσυ για το κολυμπι αλλα αυτο για σενα!!Μακαρι να συνεχισεις να τα γραφεις αυτα γιατι πιστευω οτι πολλοι θα σε ακουσουν..μας εκφραζεις απολυτα!!εγω δεν εχω λογια αυτη την στιγμη...ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!!!περιμενω κ αλλο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα και από μένα και συγχαρητηρια ξανα για το blog θα βοηθήσω κι εγώ από υην πλευρά μου να βάλουμε πολλά θέματα γιατι πραγματικά εκφραζουν αν όχι όλους τότε τους περισσότερους κολυμβητές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα συμφωνήσω πως το κολύμπι δεν τελειώνει έτσι απλά είναι μέρος της ζωής και όταν σταματάς για οποιδήποτε λόγο αρχίζεις και βλέπεις οτι κολυμπάς στα ονειρά σου.!!Κι αν κάποια στιγμή βρεθείς σε μια πισίνα έρχονται τόσο δυνατά συναισθήματα μέσα σου που θέλεις εκείνη την ώρα να μπεις και να κολυμπήσεις.!
Πολλοί δεν πραγματοποιησαν το ονειρό τους αλλα σίγουρα το κυνηγήσαμε πάρα πολύ,κάτι που μας έμαθε να μην τα παρατάμε στη ζωή μας σε τίποτα.!
Και τώρα που έρχεσαι σε επαφή με παιδιά και είσαι ο προπονητής τους νιώθεις πολύ ωραία που τους μαθαίνεις όλα αυτά που έμαθες τα χρόνια που είσαι στα κολυμβητήρια.!!