ΕΛΛΑΣ το μεγαλείο σου....ξαναχτυπά...

Τον πρωταθλητισμό στην Ελλάδα τον σκοτώνουν ολοένα και περισσότερο καθημερινά.. οφείλω να ομολογήσω όμως πως και εμείς δεν κάνουμε τίποτα για αυτή την κατάσταση.
Από την δική τους μεριά θα έπρεπε να είναι διαφορετικά τα πράγματα. Ας μιλήσουμε για το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ που έχουν και τα μεγαλύτερα budget. Κατά την ταπεινή μου άποψη στο ξεκίνημα της σεζόν θα έπρεπε να καταγράφετε το budget της κάθε ομάδας και τα έξοδα των συμβολαίων. Θέλει η ομάδα να κάνει μια μεταγραφή. Ναι βεβαίως, για να δούμε αν μπορούμε να ανταπεξέρθουμε στο ζητούμενο ποσό. Μπορούμε, προχωράμε τις διαδικασίες της μεταγραφής. Δεν μπορούμε, συγγνώμη κύριοι, δεν έχουμε τη δυνατότητα απόκτησης του συγκεκριμένου παίκτη. Έτσι απλά. Μια ομάδα που χρωστάει λεφτά σε παίκτες που αγωνιζόταν εκεί δυο και τρία χρόνια πριν, με ποιο δικαίωμα κάνει καινούριες μεταγραφές ;; Δεν θα το καταλάβω ποτέ αυτό.
Ένα καλό κλίμα μέσα στην ομάδα ή μια πόλη ευχάριστη για να ζήσεις δεν αρκούν για να κρατήσουν έναν αθλητή εκεί. Ένα καλό περιβάλλον είναι σίγουρα σημαντικός παράγοντας αλλά, λυπάμαι που το λέω, δεν ταΐζει οικογένειες. Για τους αθλητές αυτούς, το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ δεν είναι ένα σπορ, μια απασχόληση. Είναι η δουλειά τους. Θα έμενε κανένας από εσάς στη δουλειά του, η οποία απαιτεί πολύ κόπο και πολλές θυσίες, χωρίς να πληρώνεται;;; αν η απάντηση για κάποιους από εσάς είναι ναι, τότε ήσαστε υπεύθυνοι των επιλογών σας και η γκρίνια είναι περιττή.
Από την μεριά των αθλητών, όταν είσαι απλήρωτος από μια ομάδα (και δεν μιλάω για ένα μικρό ποσό) και την επόμενη σεζόν υπογράφεις ξανά εκεί , επέτρεψε μου να πω, πως ‘’τα θέλεις και τα παθαίνεις ‘’ . Και δεν μου αρέσει η δικαιολογία του δεν έχω επιλογές. Νομίζω πως έχεις επιλογές απλώς προτιμάς να μην τις κυνηγήσεις γιατί κατά κάποιο τρόπο ‘’είσαι βολεμένος’’ εκεί που είσαι. Καλά κάνεις! Οι επιλογές μας είναι δικές μας, δεν θα σε κρίνω εγώ γι’ αυτό, απλώς μην παραπονιέσαι.
Όσον αφορά τους ξένους παίκτες τώρα, που τη μια μέρα τα media τους αποθεώνουν και την άλλη όταν απεργούν ή φεύγουν, τους βάζουν στην γωνία και τους εκτελούν στα 5 μέτρα… εγώ θα τους υποστηρίξω. Αν εσείς έχετε μεγαλώσει έχοντας στις φλέβες σας να κυλάει ασπρόμαυρο ή κιτρινόμαυρο αίμα, αν τα μοναδικά ακούσματα και βιώματα που είχατε είχαν πράσινο ή κόκκινο χρώμα αντίστοιχα, γι’αυτούς δεν είναι το ίδιο. Ξεσπιτώνονται και φεύγουν τόσα χιλιόμετρα μακριά από οικογένειες και παιδιά, μη γνωρίζοντας που θα χρειαστεί να μετακομίσουν τον επόμενο μήνα και για πόσο καιρό. Μέχρι να προσαρμοστούν με νέους ανθρώπους και με νέους κανόνες ίσως χρειαστεί να φύγουν ξανά. Λέτε να τους νοιάζει άμα φοράνε μαύρη μπλούζα ή κίτρινη ;; Εγώ νομίζω πως όχι. Μην βιάζεστε λοιπόν να τους κατηγορήσετε για τον επαγγελματισμό τους και να τους χαρακτηρίσετε άκαρδους γιατί και εσείς στη θέση τους το ίδιο θα κάνατε.
Δεν ξέρω αν υπάρχει ελπίδα σωτηρίας στον ελληνικό αθλητισμό αλλά σίγουρα μια προσπάθεια θα ήταν καλή, έτσι για να μην πούμε πως αποτύχαμε χωρίς να προσπαθήσουμε.